Wszystko w Polsce powinno być jednowymiarowe. Absolutnie nie posiadać głębszego znaczenia, innego kolorytu czy drugiego dna. Nic nie może być dwuznacznym symbolem - wszystko jasno i wyraźnie ma symbolizować umęczoną polskość. Wszystko w barwach biało-czerwonych. Wszędzie jedynie krzyże, orły i pomniki papieża. Nie jest istotne czy przypominają bardziej Pudziana, batmana lub inną karykaturę - ważne, że z rozwianą szatą i krzyżem w ręce. Ewentualnie posąg może przedstawiać męczennika Kaczyńskiego, zabitego w "zamachu". W miastach BROŃ BOŻE tworzyć jakieś instalacje, na dodatek to kolorowe! Toż to obraza świętych wartości, nagonka na moralność i wartości rodzinne. Czerwony, fioletowy, niebieski... Tęcza!? Przecież to istna deprawacja, gender sprzymierzone z homolobby w natarciu! Panie Boże czemuż nie stworzył tęczy biało-czerwonej!? Taka właśnie powinna stanąć na Placu Zbawiciela. Biało-czerwona, prawdziwie POLSKA, prezentująca wartości najwyższe. Przecież wszystko inne to zgnilizna moralna.

Właściwie, to może powinniśmy wszystko przemalować na barwy narodowe? Po cóż nam kolorowe kwiaty, po co barwne stroje, po co sztuka, jeśli nie opiewa polskości? To źle zadane pytanie. Pytania właściwie w ogóle nie powinno być. Z góry załóżmy, że taki jest układ tego kraju - tak ma być i koniec. Narodowo do porzygu. W każdej sferze życia - zero odmienności, wszystko "jak Pan Bóg nakazał". Flaga, krzyż, hasła narodowe na murach. Spełni się mokry sen narodowca, w końcu Polska dla Polaków. Wykurzmy wszystkich odmieńców, zabijmy całą sztukę i naukę i zostawmy samą, zupełnie nagą, Polskę. Przykryjmy ją jedynie biało-czerwoną flagą. Życie stanie się takie proste, takie jednoznaczne. Jedynie pieśni pochwalne, defilady i wciąż i wciąż te same barwy. Zero odmienności, zero wymagania zrozumienia i myślenia. Zresztą czyż myślenie to nie zagrożenie dla polskości i wiary!?

Możemy też wszyscy zgolić głowy na łyso i przywdziać dresy (biało-czerwone!). Znikną wszystkie różnice, nie trzeba będzie otwierać umysłu na jakąkolwiek inność. Nie trzeba będzie posiadać empatii, żeby zrozumieć czyjeś cierpienie. Zresztą na co to komu. Na co komu kolory życia. W barwach kryje się zagrożenie, czyha odmienność, o której ksiądz tyle grzmi z ambony. Czai się ukryty wróg, czekający na chwilę nieuwagi. Na moment, w którym przykryje biało-czerwone flagi tymi tęczowymi i zbałamuci nam dzieci.